Jak wynika z komunikatu Komisji Europejskiej, pierwsza ustawa upoważniająca określa warunki konieczne, aby wodór, paliwa na bazie wodoru lub inne nośniki energii mogły zostać zaliczone do paliw odnawialnych pochodzenia niebiologicznego (RFNBO). Projekt ustawy doprecyzowuje zasadę „dodatkowości” wodoru zawartą w unijnej dyrektywie w sprawie odnawialnych źródeł energii, co oznacza, że ogniwa elektrolityczne wytwarzające wodór muszą być podłączone do nowej produkcji energii odnawialnej. Tę zasadę dodatkowości definiuje się obecnie jako „projekty w zakresie energii odnawialnej, które rozpoczynają się nie wcześniej niż 36 miesięcy przed uruchomieniem instalacji produkujących wodór i jego pochodne”. Zasada ta ma na celu zapewnienie, że wytwarzanie wodoru odnawialnego będzie zachęcać do zwiększania ilości energii odnawialnej dostępnej w sieci w porównaniu z ilością energii już dostępnej. W ten sposób produkcja wodoru będzie wspierać dekarbonizację i uzupełniać wysiłki na rzecz elektryfikacji, unikając jednocześnie wywierania presji na wytwarzanie energii.
Komisja Europejska spodziewa się, że zapotrzebowanie na energię elektryczną do produkcji wodoru wzrośnie do 2030 r. wraz z wdrożeniem na dużą skalę dużych ogniw elektrolitycznych. Aby osiągnąć ambicję REPowerEU polegającą na wyprodukowaniu 10 milionów ton paliwa odnawialnego ze źródeł niebiologicznych do 2030 r., UE będzie potrzebować około 500 TWh energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, co odpowiada 14% całkowitego zużycia energii w UE do tego czasu. Cel ten znajduje odzwierciedlenie we wniosku Komisji dotyczącym podniesienia celu dotyczącego energii odnawialnej do 45% do 2030 r.
Pierwsza ustawa upoważniająca określa również różne sposoby, w jaki producenci mogą wykazać, że energia elektryczna ze źródeł odnawialnych wykorzystywana do produkcji wodoru jest zgodna z zasadą dodatkowości. Wprowadza ponadto normy mające na celu zapewnienie produkcji wodoru odnawialnego tylko wtedy i tam, gdzie jest wystarczająca ilość energii odnawialnej (tzw. znaczenie czasowe i geograficzne). Aby uwzględnić istniejące zobowiązania inwestycyjne i umożliwić sektorowi dostosowanie się do nowych ram, przepisy będą wprowadzane stopniowo i z czasem będą coraz bardziej rygorystyczne.
Projekt ustawy o zezwoleniach Unii Europejskiej z zeszłego roku wymagał godzinowej korelacji pomiędzy dostawami i wykorzystaniem energii odnawialnej, co oznacza, że producenci musieliby co godzinę udowadniać, że energia elektryczna wykorzystywana w ich ogniwach pochodzi z nowych źródeł odnawialnych.
Parlament Europejski odrzucił kontrowersyjne połączenie godzinowe we wrześniu 2022 r. po tym, jak unijny organ ds. handlu wodorem i przemysł wodorowy pod przewodnictwem Rady ds. Odnawialnej Energii Wodorowej stwierdziły, że jest ono niewykonalne i zwiększy koszty ekologicznego wodoru w UE.
Tym razem projekt komisji w sprawie zezwoleń kompromisuje te dwa stanowiska: producenci wodoru będą mogli co miesiąc pokrywać swoją produkcję wodoru energią odnawialną, na którą się zapisali, do 1 stycznia 2030 r., a następnie akceptować wyłącznie połączenia godzinowe. Ponadto przepis ustanawia fazę przejściową, dzięki której projekty zielonego wodoru realizowane do końca 2027 r. będą wyłączone z obowiązku zapewnienia dodatkowości do 2038 r. Ten okres przejściowy odpowiada okresowi rozbudowy ogniwa i jego wejścia na rynek. Jednak od 1 lipca 2027 r. państwa członkowskie mają możliwość wprowadzenia bardziej rygorystycznych zasad zależności czasowej.
Ze względu na znaczenie geograficzne ustawa stanowi, że elektrownie odnawialne i ogniwa elektrolityczne wytwarzające wodór znajdują się na tym samym obszarze przetargowym, który definiuje się jako największy obszar geograficzny (zwykle granica państwa), na którym uczestnicy rynku mogą wymieniać energię bez alokacji mocy . Komisja stwierdziła, że ma to na celu zapewnienie braku przeciążenia sieci między ogniwami wytwarzającymi wodór ze źródeł odnawialnych a jednostkami energii odnawialnej oraz że właściwe jest nałożenie wymogu, aby obie jednostki znajdowały się na tym samym obszarze przetargowym. Te same zasady mają zastosowanie do zielonego wodoru importowanego do UE i wdrażanego w ramach systemu certyfikacji.
Czas publikacji: 21 lutego 2023 r