In de context van een koolstofneutrale transitie hebben alle landen hoge verwachtingen van waterstofenergie, in de overtuiging dat waterstofenergie grote veranderingen teweeg zal brengen in de industrie, het transport, de bouw en andere terreinen, de energiestructuur zal helpen aanpassen en investeringen en werkgelegenheid zal bevorderen.
Vooral de Europese Unie zet flink in op de ontwikkeling van waterstofenergie om de Russische energieafhankelijkheid weg te werken en de zware industrie koolstofvrij te maken.
In juli 2020 heeft de EU een waterstofstrategie voorgesteld en de oprichting aangekondigd van een coalitie voor schone waterstofenergie. Tot nu toe hebben vijftien landen van de Europese Unie waterstof opgenomen in hun economische herstelplannen.
Na het conflict tussen Rusland en Oekraïne is waterstofenergie een belangrijk onderdeel geworden van de transformatiestrategie van de EU-energiestructuur.
In mei 2022 kondigde de Europese Unie het REPowerEU-plan aan om te proberen de Russische energie-import kwijt te raken, en waterstofenergie heeft meer belang gekregen. Het plan heeft tot doel om tegen 2030 10 miljoen ton hernieuwbare waterstof in de EU te produceren en 10 miljoen ton hernieuwbare waterstof te importeren. De EU heeft ook een “Europese Waterstofbank” opgericht om de investeringen in de waterstofenergiemarkt te vergroten.
Verschillende bronnen van waterstofenergie bepalen echter de rol van waterstofenergie bij het koolstofvrij maken. Als de waterstofenergie nog uit fossiele brandstoffen (zoals steenkool, aardgas etc.) wordt gewonnen, heet dit ‘grijze waterstof’, dan is er nog steeds sprake van een grote CO2-uitstoot.
Er is dus veel hoop in het maken van waterstof, ook wel groene waterstof genoemd, uit hernieuwbare bronnen.
Om bedrijfsinvesteringen in groene waterstof aan te moedigen, heeft de Europese Unie geprobeerd het regelgevingskader te verbeteren en technische normen voor hernieuwbare waterstof vast te stellen.
Op 20 mei 2022 publiceerde de Europese Commissie een ontwerpmandaat over hernieuwbare waterstof, dat wijdverbreide controverse veroorzaakte vanwege de verklaring van de principes van extraliteit, temporele en geografische relevantie bij de productie van groene waterstof.
Er is een update over de machtigingswet. Op 13 februari heeft de Europese Unie (EU) twee machtigingswetten aangenomen die vereist zijn door de richtlijn hernieuwbare energie (RED II) en gedetailleerde regels voorgesteld om te definiëren wat hernieuwbare waterstof in de EU inhoudt. Het machtigingswetsvoorstel specificeert drie soorten waterstof die kunnen worden geteld als hernieuwbare energie, waaronder waterstof die wordt gegenereerd door rechtstreeks verbinding te maken met nieuwe producenten van hernieuwbare energie, waterstof die wordt geproduceerd uit elektriciteitsnet in gebieden met meer dan 90 procent hernieuwbare energie, en waterstof die wordt geproduceerd uit elektriciteitsnet in gebieden met meer dan 90 procent hernieuwbare energie. gebieden met lage CO2-emissielimieten na ondertekening van overeenkomsten voor de aankoop van hernieuwbare energie.
Dit betekent dat de EU toestaat dat een deel van de waterstof die in kernenergiesystemen wordt geproduceerd, meetelt voor haar doelstelling voor hernieuwbare energie.
De twee wetsvoorstellen, onderdeel van het brede EU-regelgevingskader voor waterstof, zullen ervoor zorgen dat alle “hernieuwbare vloeibare en gasvormige transportbrandstoffen van abiotische oorsprong” of RFNBO, worden geproduceerd uit hernieuwbare elektriciteit.
Tegelijkertijd zullen ze de producenten en investeerders van waterstof regelgevende zekerheid bieden dat hun waterstof binnen de EU kan worden verkocht en verhandeld als “hernieuwbare waterstof”.
Posttijd: 21 februari 2023