Samkvæmt yfirlýsingu frá framkvæmdastjórn Evrópusambandsins eru fyrstu heimildarlögin skilgreind nauðsynleg skilyrði fyrir því að vetni, eldsneyti sem byggir á vetni eða öðrum orkuberum sé flokkað sem endurnýjanlegt eldsneyti af ólíffræðilegum uppruna (RFNBO). Frumvarpið skýrir meginregluna um „auka“ vetnis sem sett er fram í tilskipun ESB um endurnýjanlega orku, sem þýðir að rafgreiningarfrumur sem framleiða vetni verða að tengjast nýrri endurnýjanlegri raforkuframleiðslu. Þessi viðbótarregla er nú skilgreind sem „endurnýjanleg orkuverkefni sem hefjast eigi fyrr en 36 mánuðum fyrir stöðvar sem framleiða vetni og afleiður þess“. Meginreglan miðar að því að tryggja að framleiðsla endurnýjanlegs vetnis hvetji til aukins magns endurnýjanlegrar orku sem er tiltæk fyrir netið miðað við það sem þegar er til staðar. Þannig mun vetnisframleiðsla styðja við kolefnislosun og bæta við rafvæðingarviðleitni, en forðast að setja þrýsting á orkuframleiðslu.
Framkvæmdastjórn Evrópusambandsins gerir ráð fyrir að eftirspurn eftir raforku til vetnisframleiðslu aukist fyrir árið 2030 með stórfelldri uppsetningu stórra rafgreiningarfrumna. Til að ná metnaði REPowerEU um að framleiða 10 milljónir tonna af endurnýjanlegu eldsneyti úr ólífrænum uppruna fyrir árið 2030 mun ESB þurfa um 500 TWh af endurnýjanlegri raforku, sem jafngildir 14% af heildarorkunotkun ESB þá. Þetta markmið endurspeglast í tillögu framkvæmdastjórnarinnar um að hækka markmið um endurnýjanlega orku í 45% fyrir árið 2030.
Í fyrstu heimildarlögunum er einnig kveðið á um mismunandi leiðir sem framleiðendur geta sýnt fram á að endurnýjanleg raforka sem notuð er til vetnisframleiðslu uppfylli viðbótarregluna. Það kynnir enn frekar staðla sem ætlað er að tryggja að endurnýjanlegt vetni sé aðeins framleitt þegar og þar sem næg endurnýjanleg orka er til staðar (kallað tímabundið og landfræðilegt mikilvægi). Til að taka tillit til fyrirliggjandi fjárfestingarskuldbindinga og til að gera greininni kleift að laga sig að nýju rammanum verða reglurnar smám saman innleiddar í áföngum og eru hannaðar til að verða strangari með tímanum.
Í drögum að heimildarfrumvarpi Evrópusambandsins á síðasta ári var gerð krafa um fylgni á klukkutíma fresti á milli endurnýjanlegrar raforkuveitu og notkunar, sem þýðir að framleiðendur þyrftu að sanna á klukkutíma fresti að raforkan sem notuð er í frumur þeirra kæmi frá nýjum endurnýjanlegum orkugjöfum.
Evrópuþingið hafnaði hinni umdeildu klukkutímatengingu í september 2022 eftir að vetnisviðskiptastofnun ESB og vetnisiðnaðurinn, undir forystu ráðsins um endurnýjanlega vetnisorku, sögðu að það væri óframkvæmanlegt og myndi auka grænt vetniskostnað ESB.
Að þessu sinni skerðir heimildarfrumvarp framkvæmdastjórnarinnar þessar tvær stöður: vetnisframleiðendur munu geta jafnað vetnisframleiðslu sína við endurnýjanlega orku sem þeir hafa skráð sig fyrir mánaðarlega til 1. janúar 2030 og eftir það geta þeir aðeins tekið við klukkutímatengingum. Að auki setur reglan umbreytingarfasa sem gerir grænt vetnisverkefni sem starfa fyrir árslok 2027 undanþegin viðbótarákvæðinu til ársins 2038. Þetta aðlögunartímabil samsvarar því tímabili þegar fruman stækkar og kemur inn á markaðinn. Hins vegar, frá 1. júlí 2027, hafa aðildarríkin möguleika á að innleiða strangari reglur um tímaháð.
Að því er varðar landfræðilega þýðingu segir í lögunum að endurnýjanlegar orkuver og rafgreiningarfrumur sem framleiða vetni séu settar á sama útboðssvæði, sem er skilgreint sem stærsta landsvæði (venjulega landamæri) þar sem markaðsaðilar geta skipt orku án afkastaúthlutunar. . Framkvæmdastjórnin sagði þetta vera til að tryggja að ekki væri þrengsli á neti á milli frumanna sem framleiða endurnýjanlega vetnið og endurnýjanlega raforkueininganna og að rétt væri að krefjast þess að báðar einingarnar væru á sama útboðssvæði. Sömu reglur gilda um grænt vetni sem flutt er inn til ESB og innleitt í gegnum vottunarkerfið.
Pósttími: 21-2-2023